Oglunun arkası ile

Gözlerim doldu. Belki de yıllardır birinin varlığını bu kadar derin hissetmemiştim ben de. Kalabalık şehirlerden uzak bu köy evinde zaman durmuştu sanki. İkimiz de sadece insan olmakla, duymaya ve duyulmaya ihtiyacı olan iki ruhla kalmıştık o gece…

Kanepeden kalkıp yanıma geldiğinde, içinde bulunduğum sessizlik aniden ağırlaştı. Hasan, gözleriyle beni inceliyor gibiydi; ama bu bakışın içinde bir niyet değil, bir arayış vardı sanki. Bir sıcaklık, bir aidiyet… Ya da belki sadece bir tebessüm.