Sınıf arkadaşlarım

Haftalar sonra, o e-posta geldiğinde mutfakta mısır gevreği yiyordum. Ellerim titreyerek telefonu açtım. "Sayın Kerem..., Tebrikler." Tam burs. Yurt. Cep harçlığı. Her şey dahil. Olduğum yerde donup kaldım. Sonra bir kahkaha attım, ardından ağzımı kapattım. Annem banyodan çıktığında mektubun çıktısını almıştım bile. "Bu gerçek mi?" diye sordu elleri titreyerek. "Gerçek anne," dedim. "Üniversiteye gidiyorum. Hem de en iyisine." Bana öyle bir sarıldı ki kemiklerimin çatırdadığını hissettim. Omzumda hıçkıra hıçkıra ağladı. "Babana söz vermiştim," dedi. "Onu okutacağım demiştim."

Mezuniyet günü geldi çattı. Spor salonu ana baba günüydü. Parfüm, ter ve heyecan kokusu birbirine karışmıştı. Annemi en arka sırada gördüm. Olabildiğince dik oturmuştu, en güzel kıyafetlerini giymişti. Kürsüye çağrıldım: "Okul Birincimiz, Kerem."

Alkışlar zayıftı. Şaşkın ve isteksiz bir alkış. Mikrofona doğru yürüdüm. Nasıl başlayacağımı çok iyi biliyordum.

Salon sessizleştiğinde derin bir nefes aldım ve konuştum: "Annem yıllardır sizin çöplerinizi topluyor." Salonda çıt çıkmıyordu. Birkaç kişi rahatsızca kıpırdandı. "Ben Kerem," diye devam ettim. "Çoğunuz beni 'Çöpçü Kadının Oğlu' olarak tanıyorsunuz."

Anneme baktım, gözleri fal taşı gibi açılmıştı. "Ama bilmediğiniz bir şey var. Babam inşaat kazasında ölmeden önce annem hemşirelik öğrencisiydi. Sırf benim karnımı doyurabilmek, beni okutabilmek için hayallerini çöpe attı ve sizin çöplerinizi toplamaya başladı."

Gözlerim doldu ama sesim titretmedim. "Yıllarca benimle dalga geçtiniz. Burnunuzu tıkadınız. Yanımdan kaçtınız. Ve ben, annem üzülmesin diye ona hep yalan söyledim. 'Okulda çok seviliyorum anne, çok arkadaşım var' dedim."

Salondaki bazı velilerin başlarını öne eğdiğini gördüm. "Ama bugün gerçeği söylüyorum çünkü annem, ne kadar büyük bir savaş kazandığını bilmeyi hak ediyor." Kenarda duran Murat Hoca'ya baktım. Gözleri doluydu, bana "Devam et" der gibi başını salladı.

"Anne," dedim tribünlere dönerek. "Sen hemşire olamadın diye başarısız oldum sandın. Çöp topladığın için utanmam gerektiğini sandın. Ama benim başardığım her şey, senin sabahın 3'ünde o yatağından kalkmana borçlu."