Neden… neden bunları bana söylüyorsun? diye fısıldadım.
Selin gözlerimin içine baktı.
Çünkü senin yok sandığın o para… aslında var. Ve senin adına kayıtlı.
Nefesim kesildi.
Benim dedem. Bana hep “Paramız yetmez canım” diyen adam… bilerek yokluk içinde yaşamıştı.Yaptığı her şeyi seni korumak için yaptı, diye ekledi. – Anne baban sıradan bir kazada ölmedi. Sarhoş şoföre para verilmişti. Asıl hedef dedenmiş. Ama o gün
arabada o yoktu.
Dünyam bir kez daha yıkıldı ama bu sefer başka türlü. Boşluktan değil, gerçekten.
O akşam eve döndüm ve ilk kez dokunmamın yasak olduğu çekmeceyi açtım. İçinde, titrek el yazısıyla yazılmış bir mektup vardı