Uzucu bir hikaye

Murat – Kişisel Notlar
Boğazım düğümlendi.
“Bu ne?” diye fısıldadım.
Emre arkasını döndü. “Okuman gerekiyor.”
İlk sayfayı açtım. Murat’ın el yazısıydı. Altı yıl geçmesine rağmen, o eğik harfleri anında tanımıştım. Sanki odadaydı. Sanki birazdan arkasından seslenecekti.
Eğer bunu okuyorsan, ben artık yokum.
Gözlerim doldu. Nefesim kesildi. Devam ettim.
Bunu yazmak zorundayım çünkü bazı gerçekler, ben hayattayken söylenirse herkesi paramparça eder.