Otoyolda Patlak Lastiği Olan Yaşlı Bir Çifte Yardım Ettim… Bir Hafta Sonra Annem Panikle Aradı:

Bir hafta sonra…

Emma’nın okul amacıyla öğle yemeğini hazırlıyordum. Sandvamacıylai kesmiş, meyvesini koyuyordum ki telefonum çaldı.

Arayan annemdi.

Hoparlöre aldım.

“Hey anne, her şey yolunda mı?”

Cevap bir anda geldi.
Panik doluydu.

“Stuart! Bana bunu nasıl söylemezsin?!”
“Televizyonu aç!”
“HEMEN ŞİMDİ!”

Kalbim hızlandı.

“Ne oldu?” diyebildim yalnızca.

“Sen… sen otoyolda bir çifte yardım etmedin mi?” dedi soluk soluke.

Duraksadım.
“Evet… geride bıraktığımız hafta. Nereden biliyorsun?”

“TELEVİZYONU AÇ!” diye bağırdı.

Kumandayı elime aldım.
Ekranda haberler açıktı.

Ve o anda…

O ihtiyar çifti gördüm.

Sunucu onların kim olduğunu anlatıyordu.
Nasıl saatlerce soğukta mahsur kaldıklarını…
Ve yoldan geride bıraktığımız bir babanın, ufak kızıyla eş güdümlü durup onlara yardım ettiğini.

Adam kameraya bakıyordu.

“Bizi kurtaran o adamdı,” dedi.
“Ve beraberinde ufak bir kız vardı.”

Boğazım düğümlendi.

Emma salona girdi.
Ekrana baktı.
Sonra bana döndü.

“Baba… bu biz miyiz?”

Cevap veremedim.

Sadece onu kucağıma aldım.

O an şunu anladım:

Bazen yaptığımız ufak bir iyilik,
başkalarının yaşamında sandığımızdan çok daha büyük bir iz bırakır.

Ve bazen…
O iyilik, sessiz sedasız dönüp seni bulur.

🔵 NOT
Bu tür beklenmedik olaylar, insanın yaşama ve yaptığı seçimlere bakışını derinden etkileyebilir. Uzmanlar, bu duygusal farkındalık anlarının şahsi gelişim yönünden mühim olma ihtimalini belirtiyor.