Alanya’da yürüyüşe çıkmıştım. Bir araba önünde birden fren yaptı durdu. Karnımı tutarak durdum, bunlar ailece tatile gelmişler ve bana çarpmak üzereydi araç. Bunun tesadüf olduğunu söylediler. Ben yedi buçuk aylık hamileydim ve yiyecek ekmek parası bulamıyordum. Çok zordu. Bebeğim doğdu. ondört günlüktü. Açtı. Uzun süre iş bulamadım. Sütüm akıyordu insanlar iş vermiyordu. Bir iki buluyordum, terlikle işe gidiyordum, doğum sonrası yürüyemiyordum. Sonra çalıştığım yerdeki kızlardan biri fark ediyor ‘Sütü akan kadın burada çalışıyor, duyulursa burası kapanır’ diyor. Beni işten çıkardılar. O akşam çok kötüydü. Bir taksi durağına gittim, ‘telefonumu al çocuğuma mama götürmem lazım çünkü iş bulamıyorum. Bana biraz para verin’ dedim. Bu olanlardan sonra o kadar çok hırslandım ki. Ben de çok para kazanacağım. Oğlumu kimseye muhtaç etmeyeceğim dedim. Sonra bir süre annemle yaşadık. İş buldum ve kendi hayatımı kurdum. Babalık davası açtım. Önce kabul etmediler. DNA raporları ile kanıtlandı ve çocuğumun babası olarak nüfus cüzdanına kaydedildi. Ayda bin TL nafaka bağlandı. Yıllar öncenin parası. Sonrasında çocuğu belki üç kere görmüştür. Çocuk bir buçuk yaşındayken bir kere kandil günü vicdana geldi herhalde, çocuğunu görmek istediğini belirtti. Çocuğu hemen yıkadım süsledim babası görecek ne de olsa. Yarım saat gördü. Pandemi bitince yeniden nafaka davası açtım. Çocuğu görmüyordu zaten. Sonra bir araya geldik. Avukatı beni görür görmez aşağılamaya başladı. Erkal da bana ‘çocuğumu göreceğim’ dedi. Çocuğu ondan sonra da doğru düzgün görmedi. Çocuğum okuldan her gün ağlayarak geliyor. ‘Herkes annesi alıyor, babası alıyor beni niye kimse almıyor? Benim babam nerede?’ diye kızıyor hep. Belki bir kere okuldan aldı. Totalde çocuğu üç kere gördü herhalde. Onda da kırk sekiz saat bile değil, yarım saat gönlünü alıp, oyuncağını alıp eve getirdi. Totalde yedi sekiz kere telefon açmıştır. Hep ‘annem hasta, abilerin hasta onlarla ilgileniyorum’ dedi çocuğa. Çocuğum o videoları izledi. Babası videoda diyor ki ‘Benim iki oğlum var.’ Çocuğum bundan çok etkilendi. Okula gitmek istemedi, arkadaşları da ‘senin baban o değilmiş’ gibi şeyler söylemiş, dalga geçmiş çocukla. Psikolojik yardım alıyoruz. Benim çocuğumun nafakası dışında öyle büyük maddi bir beklentim yok. Çocuğumla zaten her türlü maddi zorluğu gördük yaşadık. Ben istiyorum ki çocuğumdan özür dilesin. Benim çocuğumun onuru kırıldı. Ekrana çıkıp ben eşime sadığım iyi aile babasıyım’ diyor. Öyle olsa bu çocuğuna bunları yapmaz. Bana yaptı etti geçti gitti. Çocuğum suçu ne? Ona bunları yaşatamaz. Bu arada ben nafaka davası açtığımda, bana ‘davadan vazgeç, medyaya da anlatma’ dedi. Sonra ‘nafakayı ödemeyeceğim istediğin yere çık anlat sana kimse inanmaz’ dedi. Bu adam bebeğimi doğurmayayım diye çalıştığım yerdeki şef garsona para verip beni zehirletmeye çalıştı. Ben bunları da kabul ederim bir yere kadar fakat benim çocuğuma bu yaptığını unutamıyorum.