Çok üzüldüm okurken

Ben şahsım giriyorum okula. Okuldan çıktığımda da geç geliyor beni eve bırakıyor. Ve kendisi gene dönüyor.. Bir haftadır bu tür yapıyor-” dediğinde, sinirden aklım başımdan gitmişti. Sinirle dışarıda oynayan Veysel’in yanına gitmiş. Kulağını öyle çekmiş ve bağırmaya başlamıştım ki, çocuk korku ve can acısıyla ağlamaya başlamıştı. -“Ben siz okuyun adam olun diye uğraşayım. Sen okuldan kaç öylemi?
Gebertirim seni… Bir daha katiyen okula gitmemezlik yapmayacaksın anladın mı? -” diye bağırdığımda ise, gözyaşlarıyla kafasını sallamıştı. Ertesi sabah kardeşinin elinden tutmuş, ve okula doğru giderken, ben arkasından kızgın bir durumda bakarken, -” Affet annecim.