herzaman güvendim inandım ona

“Bu da ne demek oluyor?” dedim, sesim titriyordu ama öfkem her kelimede kendini hissettiriyordu. Oda bir anda sessizliğe büründü. Kadın telaşla yerinden kalktı, bir şeyler söylemek istiyor gibi ağzını açtı ama kelimeler dudaklarından dökülmedi. Eşim ellerini kaldırarak beni sakinleştirmeye çalıştı.

“Dur, lütfen sakin ol,” dedi, ama kelimeleri beni daha da öfkelendirdi. “Anlatabileceğim bir şey var.”

“Anlat o zaman!” diye bağırdım. Gözlerimden yaşlar süzülüyordu ama buna aldırış etmiyordum. Kalbim, beynimde yankılanan binlerce düşünceyle birlikte parçalanıyordu.
Eşim derin bir nefes aldı. “Bu kadın… Bu kadın benim kızım,” dedi.