Henüz 19 yaşındaki genç bir

Kalp krizi… Ama şimdilik yaşıyor.” Düğünün ihtişamı bir anda kâbusa dönmüştü. Az önce kahkahalarla dolan koridorlar şimdi fısıltılarla doluydu. Herkes şaşkın, herkes endişeliydi. Genç gelin ise yatağın kenarında hâlâ donakalmış halde oturuyordu. Düşlediği lüks hayat daha ilk geceden acı bir gerçekle yüzüne çarpmıştı. Artık zenginlikten çok daha ağır bir yükün altına girdiğini hissediyordu. Sabah olduğunda şeyh kendine geldi ama eski gücü yoktu. Yatakta yatan yaşlı adamın yanında genç kız sessizce bekledi. O an içinden geçen tek şey şuydu: “Ben buraya özgür olmak için gelmedim… Bir kafese kapandım.” O günden sonra sarayın duvarları, ona altınla süslenmiş bir hapishaneden başka bir şey ifade etmedi. Ve genç gelin, hayatın ona sunduğu bu dersle yüzleşmek zorunda kaldı: Servet, her zaman mutluluk getirmiyordu