Evli kızımı ziyarete gittiğimde,

Bir sabah, pazara gitmek üzere hazırlanırken Elena’nın odasından garip ve nahoş bir koku geldi. Odayı açtım ve yatağın üzerindeki çarşafı kaldırdığımda kalbim yerinden çıkacak gibi oldu: kalın, koyu lekeler… Çekmecelere döndüğümde bandaj ruloları, dezenfektan ve dikkatle katlanmış kıyafetlerle karşılaştım. Ardından Elena’nın gizemli davranışı bir anlam kazandı.
Onu tutarak sordum: “Nedir bu, neden saklıyorsun?” Dudakları titreyerek cevap verdi: “Lucas lösemi… İleri evre, sadece birkaç ayı kaldı. Nikâhı aceleye getirdik çünkü onu yalnız bırakamazdım.” Sırtına sarılarak ağladım; taşıdığı acının büyüklüğü, içimde bir yerlerde kırılmalar yarattı.
O gece uyuyamadım. Ertesi sabah, yeni çarşaf satın aldım ve birlikte eski çarşafları yıkadık. Her sabah erkenden uyanıyor, yanında olmak için elimden geleni yapıyordum.