Eşim birgun gelip beni bundan sonra istemedigini söyledi,

Bir anlık şaşkınlıkla yüzüme baktı ama ne diyeceğini bilemedi. Sonra devam ettim:
“Her şeyi biliyorum. Dün akşam ablamın evine gittiğini gördüm.”
O an gözlerindeki şaşkınlık konumunu suçlulukla karışık bir korkuya bıraktı. Sessizce kafasını eğdi. Ne diyeceğini bilmiyordu zira bundan sonra gizleyecek bir şey kalmamıştı. Gözyaşlarımı tutmaya çalışarak ona son sözlerimi söyledim:
“Seninle bu noktaya gelmek istemezdim. Ama senin de, ablamın da ihanetini kabul etmeyeceğim. Bu evliliği bitireceğim. Ama bunu yalnızca senin amacıyla değil, şahsım amacıyla yapacağım. Ben bundan sonra sizin yalanlarınızla yaşam sürdürmek istemiyorum.”
Eşim, ne diyeceğini bilemeden yalnızca kafasını öne eğdi. Ve o an anladım ki, en zor olan kısım, bu ihaneti kabul etmek değil, bu ihanetin üstesinden gelmekti. Ama bunu başaracaktım. Hem şahsım, hem de çocuklarım amacıyla…