Doktorlar kadını

Doktorlar, kadının yaşam destek ünitesini ayırmaya karar verdiler: Kocası ona veda etmek için eğildi ama sonra korkunç bir şey fark etti 😱😱

«Üzgünüm efendim,» dedi doktor sessizce, «ama karınız büyük ihtimalle bir daha asla uyanmayacak. Çok fazla acı çekiyor. Makineleri ayırabilmemiz için belgeleri imzalamamız gerekiyor.»

Adam, gözyaşlarını zor tutarak karısına baktı.

«Doktor… ama belki de en azından ufak bir şans vardır? Belki biraz daha beklemeliyiz?»

Doktor başını salladı.

«Anlamı yok. Sadece makineler sayesinde nefes alıyor. Ne kadar acı çektiğini anlıyorum… Ama inan bana, onun için daha da acı verici. Onu bırakmalısın.»

Bu sözler bir ölüm fermanı gibiydi. Adam onu ​​dünyadaki her şeyden çok seviyordu. Kazadan sonra hayatı sonsuza dek değişti. Neredeyse iki aydır yatağının başından ayrılmamıştı; geceyi koğuşta geçirmiş, elini tutmuş, ona çocuklardan, evden, onu bekleyen hayattan bahsetmişti.

Ev, her gün soran iki oğul yüzünden sıkılmıştı:

– Baba, annem uyanacak mı? Bize geri dönecek mi?

Ve gözyaşlarını silerek cevap verdi:

– Elbette çocuklar, inanmalıyız.

Ama inanç giderek zayıflıyordu. Ve sonra doktorların nihai kararlarını verdiği gün geldi. Adam, elleri o kadar titriyordu ki kalemi zar zor tutabiliyordu. Makineler kapatıldı. Koğuşta bir zil sesi duyuldu ve sessizlik dayanılmaz hale geldi.