Benim adım Fatma. Yetmiş üç yaşındayım.

O an içim buz tuttu. Dizlerim boşaldı. Ben… bir yük olmuşum belli ki. Sabah kahvaltıya inmediğimde kimse sormadı. Odama çekildim. Sessizce camdan dışarı bakarken… Kapının altından ince bir zarf süzüldü. Elim titreyerek aldım. Açtım. Açtım… okuyamadım. Komşunun kızı Zehra’ya verdim. Kâğıdı okudu. Yüzü bembeyaz oldu. Sonra başını kaldırıp bana baktı:….Üstteki Resimden Diğer Sayfaya Geçiş Yaparak Haberin Devamını Okuyabilirsiniz..