Ben Ayten.

Oğlunun arkadaşıyım.”
O cümle havada dondu kaldı.
“Ben senin oğlunun arkadaşıyım,” dediğinde…
Sanki içimden biri kalkıp gitti.
Dilim tutuldu.
Elim çantamda, gözüm kapıda.
Kafamda tek bir cümle dönüyor:
Ben ne yaptım?
Adam ayağa kalktı.
“Abla yanlış anlama,” dedi.
“Bu sadece bir oyun değildi. Sen gerçekten çok güzelsin.”
Bir kahkaha attı.
Telefonunu çıkardı.
“İstersen buradan çıkmadan önce seninle birkaç güzel anı daha paylaşabiliriz.”
Ben sustum.
Gözüm, odanın aynasındaki kadına takıldı.
Yabancıydı o kadın.
Ama gözleri… gözleri bendim.
Adam kapıya yöneldi