Yatağımdan çıktım yavaş yavaş annemin yattığı odanın kapısına doğru yürüdüm

Bu ses annemin sesiydi. Annem bir yandan ağlıyor, bir yandan da Rabbim sen yardım et diye dua ediyordu. Yatağa gömülmüş üzerine battaniyesini örtmüş, biz duymayalım diye battaniyesinin altında hem ağlıyor hem dua ediyordu. Annemin hıçkırıkları ile ettiği dualar bir birine o kadar karışmıştı ki ne dediğini, ne diye dua ettiğini anlamakta zorlanıyordum. Kapıda donup kalmıştım, ne bir adım ileri gidebiliyor ne de bir adım geri adım atamıyordum. Son bir yılda birçok sıkıntı yaşamıştık, ama bu durum duygularımı alt üst etmiştim.
O an gözümün önünden eski hayatımız bir şerit gibi geçti, babamın her akşam elinde poşetlerle eve gelişini sanki tekrar tekrar yaşadım. 18 yaşındayım ilk defa annemi ağlarken görüyordum.Annem çok dirayetli bir kadındı, bir yıldır yaşadığımız onca sıkıntıya rağmen saçını süpürge edip bize hiçbir şeyi yansıtmamak için başkalarının evlerine temizliğe gitmekten bile hiç çekinmemişti. Annemi bu şekilde görmek, yüreğimi sızlatmıştı. Kapıda ne kadar bekledim hatırlamıyorum, bir elin bana dokunması ile irkildim ve kendime geldim.