Şuan ne yapacağımı bilmiyorum

Sessizce odama geri döndüm. Kendi yatağıma oturduğumda başım dönüyordu. O ana kadar evliliğimi kutsal bir bağ, bir güven temeli olarak görmüştüm. Onca yıl yanımda olan adam, hayatımı paylaştığım insan, bana bunu yapmıştı. Ve işin en korkunç yanı, bunu benim canım kanım olan bir insanla yapmış olmasıydı.

Telefonumu elime aldım. Kime ne anlatabilirdim ki? Annemi arasam, olanlara inanmazdı. Arkadaşlarımı arasam, nasıl böyle bir utancı anlatabilirdim? Telefonu geri bıraktım. Derin nefesler aldım.

Sabahı beklemeye karar verdim. O an bir şey yaparsam, düşünmeden hareket edersem, sonrasını toparlayamazdım. Ama sabahın ilk ışıklarıyla birlikte gerçekleri yüzlerine vuracak, hesap soracaktım.


Ama biliyordum, hiçbir hesap bu i.haneti geri alamazdı…