Sonu hüzünlü

Kötülük yapan, sonunda kötülükle yüzleşir. Bu, hayatın doğal bir dengesiydi.Bir gün, bir araya geldiklerinde, içimde bir cesaretle tüm hislerimi dile getirdim. Gözlerimdeki öfkeyi, hayal kırıklığını ve acıyı onlara aktardım. Ablam, pişmanlık yerine savunma yapmaya çalıştı. Eşimse, her zamanki gibi suçu başkalarına atıyordu. O an anladım ki, ikisi de bu durumdan ders almamışlardı. İlişkilerinde birer ibret olmalıydılar; yaşananların sonu, onların seçimlerinin sonucuydu.Artık, geçmişe dair hiçbir şey benim için anlam taşımıyordu. İkisi de beni kaybetmişti, ama ben kendimi bulmaya kararlıydım. Onların yaptıkları, benim hayatımda bir dönüm noktası olmalıydı. Kötülükle karşılaşınca, bunu bir fırsata dönüştürmek benim elimdeydi. Kendime olan inancımı kaybetmeyecektim.İhanetin acısı zamanla geçecekti. Ama o an, içimdeki öfke ve hayal kırıklığı ile yüzleşmek zorundaydım. Hayatımda yeni bir sayfa açmak, beni bekleyen güzel günlere odaklanmak istiyordum. Kötülük yapan, sonunda kendi eylemlerinin sonuçlarıyla yüzleşir. Bu, hayatın bir gerçeğiydi. Ve ben, bu gerçeği kabullenerek, kendim için en iyisini yaratmaya kararlıyım.Geleceğe umutla bakarak, yeniden doğacağım. Zamanla, yaşadıklarımın beni güçlendireceğini biliyorum. Kötülüğün ardında, iyiliği bulmayı öğrenmeliyim. Her yeni gün, bana yeni fırsatlar sunacak. Barışma belki mümkün olmayacak ama yeniden doğmak, yeni bir hayat kurmak benim elimde. Bu, benim hikayem ve ben onu en iyi şekilde yazacağım.