Karım benim canımdı, çok sevgilim vardı, benden habersiz hicbiryere gitmezdi, bir kızımız olduğu aynı şey farklı, fabrikada çalışıyor, onun isteği yapabilmek için sürekli mesaiye kalıyordum, işteyken bile parlıyor özlüyor onun molada arıyordum, son zamanlarda benden biraz uzaklaşmış gibi, ama geçicidir evin işlerinden bunalmıstır filan diyordum, ayrıcalıklı ayrıcalıklı kılıyorum. Ne yazikki durum hiçde öyle değilmiş,Git gide bana olan ilgi azalıyordu, bu durum beni çok yaralıyordu, isyerinde bile huzurum kalmamisti aklım hep evde parlama ve ayrılıktaydı, birgun gece vardiyasında durdum, oladar dalgındım ki makinadan gelen parçayı eleme ile makinanın ayrılması halindeyken beni durdurdu elimi Amir yanıma geldi Sen bugün git kafanı dinle biraz dedi, zaten çalışıyor halim yoktu aklım hep evdeydi rahat değildim, evin onune kaldımda saat gecenin 2 siydi, evin ışıkları yanıyordu, uyumuşlardı diye yatıyordum, anahtarlarla arızalanıyordu eve sönüyordu , yatak hafif bir ışık vardı sanki, bu şey nesi diye düşünürken mum ışığının tükendiği, içerden parlamaların garip şeyler veriyordu, salona kadar giden kapı açmaya cesaretim yoktu, elim ayaklarım eksikliğe başladı, neredeyse bayılacaktım, neredeyse kapı koluna uzanıp kapı çalıştırıyordu, aman Allahım D,evami>>> Y0RUMDA