olduğunu söylüyor. Dedeoğlu, başından geride bıraktığımız ilginç hadiseleri şu şekilde anlatıyor: “Bir gün ‘mezar yeri kazılacak’ dendi. Bir baktım, cenazeye gelenlerin fazlası akrabamızdı. Ölen amca çocuğuydu. Cenazeyi defnederken ağlamaya başladım. Eşim ve çocuklarım, zaman amacıylade bu mesleğe alıştı. Eşim, ilk zaman amacıylader ‘eve ölü toprağı getirme’ diye ben esas kızıyordu.”Zincirlikuyu’da mezar kazıcıları ortalama hergün iki ya da üç mezar kazıyor. Bazı günler bu sayının 7’ye çıktığı oluyor. Yoğunluğa göre kazıcılara takviye de yapılıyor. Tatil dönemlerinde izne çıkanlar olunca bir şahsa günde 3 mezar düşüyor. Fakat birbirlerini pek yalnız bırakmıyorlar. Mezarın hazırlanma zamanı çalışılan yere göre değişiyor. Eğer taşlık ve sert bir yerde kazı prosedürü yapılıyorsa dört ya da beş şahıs bitirmek amacıyla çaba harcıyor. Yaş ortalamaları 40 olan mezar kazıcılarının fazlası ilkokul mezunu.