Kesinlikle okuyunuz

Ben kendi halinde çalışan bir elektrikçiyim. Evliyim ve iki çocuğum var. Ailem benim her şeyim. İşimi severek yaparım; her sabah dükkânıma gider, işimde elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışırım. Karımı çok seviyorum ve onunla birlikte geçirdiğim her an, hayatımın en güzel anları arasında yer alır. Ona karşı her zaman sadık oldum ve onun da bana olan güvenini asla sarsmak istemem.
Bir gün, yoğun bir iş gününün ortasında, eski bir arkadaşım dükkâna geldi. Yıllardır tanıdığım, güvendiğim biriydi. “Merhaba dostum,” dedi, “bizim televizyon bozulmuş, bir bakıverebilir misin? Ama bugün işim çok, köye gitmem lazım. Sen de akşam uğrayabilirsen çok makbule geçer.” Yoğunluğuma rağmen ona yardım etmek istedim. “Tabii,” dedim, “akşam eve giderken uğrar bakarım.”