Kaynanam, evin içinde daha fazla söz sahibi olmaya başladı. İlk başta küçük tavsiyelerle başladı; hangi yemeklerin yapılması gerektiği, hangi programların izlenmesi gerektiği gibi. Bunlar ufak tefek şeylerdi, bu yüzden önemsemedim. Ancak zamanla bu tavsiyeler emir gibi gelmeye başladı. Hangi koltuğa oturulacağına, ne zaman yatılıp ne zaman kalkılacağına kadar her şeye karışır oldu.Eşimle aramızda küçük tartışmalar baş göstermeye başladı. Eşim, annesinin bizim evde olmasının doğal olduğunu, onun artık yalnız olduğunu ve desteklenmesi gerektiğini söylüyordu. Ben de bunu kabul ediyordum, ancak evdeki bu yeni düzen beni giderek rahatsız ediyordu. Artık kendi evimde kendimi misafir gibi hissetmeye başlamıştım.
Kaynanamın benim üzerimdeki sevgisi de eskisi gibi değildi. Artık daha fazla eleştiriyor, ne yaparsam yapayım bir eksik buluyordu. Onun gözüne girmek için daha fazla çaba harcamak zorunda kalıyordum, ama ne yaparsam yapayım yeterli olmuyordu.