Bir gün baldızım Nazlı, beni aradı ve "Enişte, senin durumuna çok üzülüyorum, merak etme, ben sizi barıştıracağım," dedi. Bu sözler beni gerçekten umutlandırdı, bir nebze olsun sevindim. O an çok mutlu bir şekilde işime gittim. Akşam eve döndüğümde, baldızım evdeydi. Eşim geldi mi diye sordum. "Gelmedi ama gelecek, merak etme," dedi. "Ben burada kalacağım, çamaşırları yıkarım, evi temizlerim" diye ekledi. Ne diyeceğimi bilemedim ama eşimi ikna edebileceğini düşündüm ve gitmesini istemedim.
Baldızım bizim için yemek yaptı, çocuklarla birlikte yemek yedik. Ardından çocuklara banyo yaptırdı, "Erken kalkmanız lazım, okul var," diye onları erkenden yatırdı. O akşam odaya gelip bana da, "İşten geldin, yorgunsun, bir duş al, rahatla," dedi. Gerçekten buna çok ihtiyacım vardı ama biraz utanıyordum. "Peki," diyerek banyoya gittim. Duş alırken, banyo kapısının camından bir hareket fark ettim. Şaşkınlıkla bakarken, birden kapı açıldı ve o anda kalbim yerinden fırlayacak gibi oldu…
Kapıyı açan kişi aslında eşimmiş, ama sonradan öğrendim ki baldızım onu ikna edip birlikte gelmeye karar vermişler. Eşim otobüsle yola çıkmış ama araç arıza yapmış. Baldızım ise başka bir şehirden geldiği için önceden gelmiş, sürprizi bozmak istememişler. Sonrasında eşimle tüm sorunlarımızı konuştuk ve çözüme kavuşturduk. Ertesi gün baldızım memlekete döndü. Allah ondan razı olsun, inşallah hem o hem de ailesi her zaman sağlıklı ve huzurlu olur. Ailesi her şeydir, Allah onları da korusun.