Çünkü umut her gün tekrarlanan bir intihar biçimi. Her günün sonunda kendini öldürdüğün ve her sabah hayata yeniden kaldığın yerden devam ettiğin bir intihar. Ben de yine kendimi öldürüyor, mesaj atanın Kaş’taki Çocuk olduğuna iyiden iyiye inanmaya başlıyorum. Aradan 45 dakika geçip kendimi hala telefon ekranına bakar halde bulduğum anda dayanamayıp “Kimsiniz?” yazıyorum. Cevap yok. Yarım saat geçiyor, bir saat, koca bir akşamüstü ve hayatımın tüm akşamlarından daha karanlık olan upuzun bir akşam… Cevap yok. Mesaj gelmeyen telefonumun ekranına bakarak uyuyakalıyorum