Alzheimer hastalığında, hastalığın başlangıç zamanı kesin olarak belirlenemez. Hastalığın ilk evrelerinde ılımlı düzeyde unutkanlık vardır ve kişiler çoğunlukla bellek bozukluğundan yakınırlar.
Hastalar
yeni tanıştıkları kişilerin isimlerini, bazı telefon numaralarını unuturlar.
Bellek bozukluğu ilerledikçe sosyal ve mesleki becerilerde azalma,
konsantrasyon güçlüğü, kelimeleri ve isimleri bulmakta güçlük, çalışma
performansları düşer, yeterince iyi tanımadıkları yerlere seyahat ettiklerinde
kaybolabilirler.
İlk dönemde
hastalar bellek bozukluğunun farkında oldukları için çoğu zaman bunaltı ve
çökkünlük gösterirler. Kısa bir süre sonra hastalar kendilerindeki bellek
bozukluğunu inkar etmeye başlarlar. Bu
dönemde karmaşık mesleksel işlevlerde bozukluklar ortaya çıkabilir. Hastalık
ilerledikçe hastalar tek başlarına seyahat edemezler ve kişisel harcamalarını
idare edemezler. Yakın bellek belirgin şekilde bozulur. Karmaşık işlerin yapılması
mümkün değildir. Ancak hastanın gerek zamana gerekse çevredekilere yönelimi
hala sağlamdır. Hastalar bu dönemde bellek bozukluğunun farkındadır. İlerleyen
evrelerde ise kişinin artık zamana ve kişilere yönelimi bozulmuştur.
Terliklerini ters giydikleri, kıyafetlerini pijamalarının üzerine giydikleri
görülebilir.
Son evrede
ise hastalar tüm kapasitelerini yitirmiş olup ağır yıkım söz konusudur. Kendi
isimlerini bile unutmuşlardır. İdrar ve dışkı kaçırmaya başlarlar
ve söyledikleri artık anlaşılmaz hale gelir.