Hz. İsa bir gün insanları hak ve hakikate çağırmak için uzun bir yola çıkmıştı.

İnsanın bu hâli, “İnsan (karakteri gereği) aceleden (acele hareket etme duygusuyla) yaratılmıştır.” (Enbiya, 21/37) âyet-i kerimesini ne de güzel doğruluyor. Efendimiz’in şu hadisi insanın bu özelliğine ne güzel parmak basar: “Eğer âdemoğlunun iki vadi altını olsaydı, muhakkak üçüncüsünü isterdi. İnsanın gözünü ancak toprak doyurur.” Bu sözler, “İnsan çalışmasın, miskin miskin otursun” mânâsında anlaşılmamalıdır elbette. Ancak, fani olan bu dünyasını mamur etmek için acelecilik gösteren ve bu konuda gösterilmesi gerekli olan cehd ve gayretten asla taviz vermeyen insanoğlu, asıl gideceği yer olan ahiret yurdu için de aynı gayreti göstermeli değil midir?