Okul çağı dönemi kişiliğin gerçek anlamda gelişip oluştuğu, yetişkinlik özelliklerinin oluştuğu dönemdir. Çocuğun ilk kez aileden kopup, dış dünyaya açıldığı, kurumsal sosyalleşme dönemidir.
Herkesçe sevilip, beğenilmek
ve değer verilmek isterler. Evde ve okulda ilgi merkezi olmak için çaba
harcarlar. İyi, kötü, doğru ve yanlış
kavramları gelişmiştir. Sorumluluk duygusu gelişmeye başlamıştır. Çok çeşitli
duyguların etkisi altındadır. Korku
ve endişe en etkin duygulardır. Grup halinde oyun oynamayı severler. Oyun
grubunda kendi cinslerinden olan arkadaşları ile oynamayı tercih ederler. Arkadaşlara
fazlaca önem verme, onlar gibi olmaya özenme başlar. Bağımsız olma çabalarının
yanı sıra çevrenin sevgi ve ilgisi hala daha çok önemlidir. Öğretmene hayranlık
duyarlar.
Çocukların bu
dönemde sevilmesi, beğenilmesi, takdir edilmesi gerekir. Özellikle ilk yılda okula uyum konusunda
yardım görmesi, çevresindeki
büyüklerden sabır ve anlayış görmesi kendi gelişim hız ve düzeyini
arttırmaktadır.
Ebeveynlerin iyi ve kötü,
doğru ve yanlış gibi kavramları geliştirmek için çocukları olumlu örneklerle karşılaşması,
bazı konularda sorumluluk vermesi, duygularını kontrol etmeyi öğretmesi, korku
ve endişelerini paylaşmalarını sağlamaları, bağımsız davranma konusunda beceri
kazandırmaları çocukları sonraki dönemlere kendilerine güvenerek girmelerini
sağlayacaktır.