İbretlik.. Genç kız, Güzelliğinden emindi. Çevredeki ısı koşullarının zaten güzel olduğu biliniyordu. Hayatın tadını çıkarabileceğiniz, rahat bir yaşam imkanı. Cep telefonu çaldığında, akşam arkadaşlarıyla hangi eğlence yerine devam ederken, hiç durmuyor. Telefondaki numaraya bakıldı, arayan annesiydi.
- Alo... azalır, nasılsın?
-İyiyim anne. Ne oldu?
- Sana bir sürprizim var.
- Sürpriz mi?
- Evet. çok özel birisi şehrimize gelmiş…
- Eee kimmiş?
- Kimin sürpriz olduğu. Fakat onu, senin almanı istiyorum.
- Ben mi?
- Evet, senin iş yerine yakın olan parkı biliyormuş. Parka gitmesini ve buluşmasını söyledim. Senin de parka gidip onu almanı istiyorum.
- Anne, ben böyle şeyleri sevmem, kendin halletsen!?
- Kızım 1-2 saatlik birişim var. Ayrıca senin bebeğinden başka bir arkadaşım. Seni mutlaka çok sevindirecektir.
- Amaaan. Peki peki… Nasıl tanıyacağım?
-Evden çıkarken giyim tarifelerini uyguluyorsunuz. O parkta bazı oturma yerleri piknik şeklinde gruplandırılmış. Parkın sinema tarafı girişindeki ilk piknik masasına otur. O geldiğinde seni bildirir.
- Tamam anne, tamam…
- Kızım senden her gün mü bir şey istiyorum. Üniversiteyi bitireli, hele de işe gireli bir fatura yatırmaya bile göndermedim.
- Hemen darılma, tamam dedim ya…
- O nasıl tamam demek… Neyse hadi o zaman, izin al da çık, bekletme. Ben de işlerimi bitirip hemen geleceğim.
Genç kızın dışarı çıkmasına izin verildi. Kısa bir yürüyüşten sonra parka vardı. Sonrasında ise gelen kişi.. Hikayenin devamı ilk Y'orumda