Bir vatandaş olarak ben Nazmiye Demirel hanımefendiyi “first lady” olarak şu güzel özellikleriyle tanıdım: Eşi Cumhurbaşkanı olduğunda Köşk’ü değil, evini istedi. "Gitmesek olmaz mı" dedi ama, güvenlik endişesi dile getirilince taşınmak zorunda kaldılar. Köşk’te kaldıkları 7 yıl boyunca Nazmiye Hanım her hafta sonu Güniz Sokak’taki evine geldi, çünkü burada tavukları vardı, onlarla ilgilenmeyi sürdürdü. Kurbanları da bu evin arka bahçesinde kestiler. Görmüş, geçirmiş, modern ve inançlı bir kadındı. Türkiye’nin ilk araba kullanan kadınlarından birisiydi. Kibirli değil, alçak gönüllü idi. Gösterişten, masraftan hep kaçındı. Helali, haramı gözetti.
Meselâ köşkün mutfağından bir patates bile kullandırmadı.
Memleketin birinde 3 kere camiye gitmeyenleri i-dam ediyorlarmış. Usulen i-dam edilmeden önce 3 dileğini yerine getiriyorlarmış. Adamın teki 3 kere gitmemiş ve doğal olarak yakalanmış. İ-d-m edilmeden önce sormuşlar..
Yahudi'nin biri, pazara, topal eşeği satmak için götürür, fakat alıcıyı kandırmak için eşeğin tırnağına çivi çakar, eşeğe bir Kayserili müşteri çıkar. Kayserili ayaktaki çiviyi görür, içinden "çiviyi çıkarırım düzelir" diye düşünür, eşeği alır. Yahudi ertesi gün sağda solda övünür. - Siz Kayserililer akıllıyız diye övünürsünüz..
çiviyi çaktım anadan doğma sakat eşeği sattım der.
