ANNESİZLİĞE AĞLIYORUM BEN

Kağıdı verip oyuncakları topladım. 2 gün sonra babam geldi ve kötü haberi verdi. Annem kokusuna, sesine doyamadığım annem ben daha 14 yaşında iken vefat etmişti. Hadi beni bırak kardeşim ne olacaktı? Daha çok küçüktü o.

Annemin cenazesini kaldırdık. Ve ölümünün üzerinden 2 hafta geçti. Ben alışmamıştım daha. Aklıma hep annem geliyordu. Babamla yalnız kalıyorduk. Babaannem memlekete dönmüştü. Babam her gece ağlıyordu. Kardeşim ise annemi hiç sormamıştı daha. Ben de annesizliğin zorluğunu yaşarken bir de kardeşime annelik etmeye başlamıştım. Hem de anneme en çok ihtiyacım olan zamanda. Anlarsınız ya, kızlar her şeyini babasına anlatamaz ki. Mutlaka bir anne lazım.