Annesi uzun zamandır yatalaktı ve konuşamıyordu. Kızının sözleri üzerine kalp atışları hızlandı. ..

Saksı dünyada kaldı.

Yatak da dünyada kaldı.

Diğer eşyalar gibi, toprak gibi, hava, su, ateş gibi, her şey dünyada kaldı.

Giden gül oldu, giden anne odu.


Sonra kadın çok ağladı. Dayanamadı, ara sıra gidip annesinin mezar taşına sarıldı. Mezar taşı soğuktu, hatta buz gibiydi.


Mezar taşları yaşayan anneler gibi sıcak olmuyor

Yaşarken sevdiklerine sarılmayanlar, onlar öldükten sonra mezar taşlarına sarılıyorlar. Geç oluyor.


Kadın da yaşlanacak bir gün. O da çocuklarına muhtaç kalacak belki. Belki onu da bir odaya yatıracaklar ve oda da bir gül olacak.


Sonra gül dalından kopacak, kadın ölecek. Ve onun kızı da onun mezar taşına sarılıp ağlayacak

Bu hikaye hep böyle devam edecek.

Saksı bu dünyada kalacak..

Yatak bu dünyada kalacak..

İlk ölen, erken ölen hep insan olacak..

Yüreğini hatırla insanoğlu. Senin bir yüreğin var, hatırla!