Annemin sadece bir gözü vardı

Dediklerim ile ilgili bir saniye bile düşünmemiştim, zira çok kızmıştım. Onun duyguları beni hiç ilgilendirmiyordu. Onu evde istemiyordum ama ev onun üzerineydi.. Çok çalıştım, kendime yeter oldum, sonucunda Singapur’a okumaya gittim. Bir vakit sonra da evlendim. Birikimime borç ekleyerek kendime bir ev aldım. Daha sonra çocuklarım oldu ve hayatımdan memnundum. Annemi unutmuştum. Bir gün annem bizi ziyarete gelmişti. Öyle ya, kaç senedir beni görmemişti. Kapıya gelince, çocuklarım tek gözlü birini görünce aniden korktular, sonrada güldüler. “Babaanneniz” diyemedim. İçeri girince ilk fırsatta ona: -“Evime gelip çocuklarımı nasıl korkutabilirsin.? Buradan anında git.!” Dedim. Bu çıkışıma annem kısık bir sesle: -“Kusura bakmayın, ben hatalı adrese geldim galiba.!” Dedi ve çıktı-gitti.. Aradan gene uzun bir vakit geçmişti. Bir gün “mezunlar toplantısı” amacıyla okulumdan bir mektup aldım. Karıma; “..iş seyahatine gidiyorum” diye bahane uydurdum. Mezunlar toplantısından sonra, aniden aklıma düştü.‘Sadece meraktan’ eski evime gittim. Eski komşularımıza sorduğumda, “annemin öldüğünü” söylediler. Önce biraz mutluluk duyar gibi oldum ama içimde bir burukluk ve sızı hissettim. Ben şaşkınca beklerken, “bana verilsin diye annemin bir mektup bıraktığını” söylediler. Açtım ve okumaya başladım: -En sevgili oğlum… Her vakit seni düşündüm. Singapur’a gelip çocuklarını korkuttuğum amacıyla üzüldüm.. Mezunlar gününde geleceksin diye çok sevindim ve bekledim. Ama; “seni görmek amacıyla yataktan kalkabilir miyim” diye çok düşündüm.. Seni büyütürken, ‘tek gözümle’ devamlı bir utanç kaynağı olduğum amacıyla de üzgünüm. Biliyor musun biricik oğlum..? Sen küçücükken, babanla eş güdümlü bir kaza geçirmiştin. Baban öldü ancak sen, bir gözünü kaybetmiştin. Bir anne olarak, senin tek bir gözle büyümene dayanamazdım..
Reklamlar