38 yıl önce.

Bu kerpiç duvarlı evde Hatice’ler oturuyor. Sene 79 olmalı. Mecidiyeköy’deki evimizin yan sokağındaki eğri büğrü merdivenlerden inerek avlusuna varıyoruz.Hatice muhtemelen uyuyor çünkü o varken avluya girmeye korkuyoruz. Mahallede herkes ona “deli Hatçe” diyor ama benim Hatice’ye öyle seslenmem yasak.Annem bana onun bizden farklı olduğunu anlatmış.Bu, benim için anlatılması çok güç olan gecede, senden bütün mahalleli adına özür dilerim Hatice.O özel kalbini kırdığımız her an için bizi affet.Her nereden bakıyorsan şu an hepimize.Kedileri bu kadar çok sevmemin en önemli sebebi sensin"