Günümüzde toplumumuzda bilerek veya farkında olmadan çocuk hakları istismar edilmektedir. Çocuklarımızın yaratılışları gereği korumaya ve gözetilmeye ihtiyaçları vardır. Çocukların bu ihtiyaçları yaklaşık yüzyıl önce 10 maddelik bir bildirgeyle yani Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Bildirgesiyle 20 Kasım 1959’da Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nda oy birliği ile kabul edilmiştir.
İşte günümüzden 100 yıl önce hazırlanıp hala
uygulanamayan maddeler: Çocuklar, bu bildirgede ifade edilen tüm
haklardan hiçbir ayırım gözetilmeksizin yararlanma hakkına sahiptir. Çocuğun
fiziksel, ruhsal, moral, dini ve sosyal yönden sağlıklı ve normal şekilde,
özgürlük ve haysiyet içinde gelişebilmesi için yasalar ve diğer yollarla ona
her türlü fırsat ve kolaylık tanınmalıdır. Çocuk, doğumdan itibaren bir isme ve
milliyete sahip olmalıdır. Çocuğun sağlıklı büyüme – gelişme ve sosyal
güvenlikten yararlanma hakkı vardır. Fiziksel, ruhsal ya da sosyal yönden
handikapı olan çocuklara özel durumlarının gerektirdiği tedavi, eğitim ve bakım
sağlanmalıdır.
Çocuğun kişiliğinin tam ve uyumlu şekilde gelişmesi için
sevgi ve anlayışa gereksinimi vardır. Çocuğun öğrenim hakkı vardır. Çocuk tüm
koşullarda en önce korunacak ve yardım edilecek kişi olmalıdır. Çocuklar, her
türlü ihmal, işkence ve istismara karşı korunmalıdır. Çocuk ırk, din ya da
diğer nedenlere dayalı her türlü ayırımdan korunmalı, hoşgörü, anlayış, barış
ve evrensel kardeşlik ortamında yetiştirilmelidir